(Απεικόνιση Tigle κατά την παράδοση)
Σύμφωνα με τις βουδιστικές τάντρα, οι τρείς κύριες αιτίες της σύλληψης του ανθρώπου είναι η ένωση του γόνιμου σπέρματος, του αίματος της μήτρας (ωάριο) και της συνείδησης της ύπαρξης που επιζητεί επαναγέννηση. Το λευκό αρσενικό σπέρμα προκαλεί την δημιουργία του στερεού λευκού ιστού των οστών, του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης, ενώ το κόκκινο αίμα της μήτρας δημιουργεί τα μαλακά κόκκινα εσωτερικά όργανα, τα σπλάχνα, το αίμα και τους μυς. Η συνείδηση της ύπαρξης που επιζητεί επαναγέννηση φέρνει σε αυτή τη βιολογική εξίσωση την αισθητηριακή συνείδηση, που είναι οι «άμορφες πύλες» μέσω των οποίων η εισερχόμενη συνείδηση τελικά θα βιώσει και θα αλληλεπιδράσει με αυτό τον κόσμο.
Η γόνιμη ένωση του σπέρματος και του ωαρίου δημιουργεί την «ισοβίως μη καταστρέψιμη σταγόνα» (Tigle), που περιγράφεται ότι έχει περίπου το μέγεθος ενός σπόρου σιναπιού, είναι λευκή στην κορυφή της και κόκκινη στη βάση της και η οποία φυσικά θα υπάρχει μέσα στο καρδιακό κέντρο μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Κλεισμένη άμορφα μέσα σε αυτή τη λεπτοφυή υλική σταγόνα είναι η «αιώνια μη καταστρέψιμη σταγόνα» του «πιο λεπτοφυούς νού και ενεργειακού αέρα» της εισερχόμενης συνείδησης, που θα υπάρχει μέχρι την επίτευξη της πλήρους φώτισης. Η καρμική «κυανοτυπία», την οποία ο πιο λεπτοφυής νους και ο συντηρητικός αέρας του αποτυπώνει πάνω στην «ισοβίως μη καταστρέψιμη σταγόνα», θέτει σε κίνηση την αλυσίδα της αναπαραγωγής των κυττάρων, εξωθώντας το έμβρυο να περάσει από τα στάδια της «ανάμιξης, πήξης, στερεοποίησης και στρογγυλοποίησης» κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα της κύησης. Στη διάρκεια του δεύτερου μήνα της εμβρυικής ανάπτυξης, αρχίζει να σχηματίζεται το λεπτοφυές εσωτερικό «κεντρικό κανάλι» και ο χονδροειδής εξωτερικός ομφάλιος λώρος και τα δύο αυτά καθρεπτίζουν το ένα το άλλο με την παρουσία δύο βοηθητικών καναλιών. Η λιγότερο λεπτοφυής κυτταρικής «ουσία» της αναμεμιγμένης λευκής και κόκκινης μη καταστρέψιμης σταγόναςστην καρδιά αρχίζει να αυξάνει και να μετακινείται προς τα πάνω και προς τα κάτω κατά μήκος του κεντρικού καναλιού. Οι λευκές σταγόνες ανέρχονται για να δημιουργήσουν τη δομή της σπονδυλικής στήλης και του εγκεφάλου, ενώ οι κόκκινες σταγόνες κατέρχονται στον αφαλό για να δημιουργήσουν τα μαλακά ζωτικά όργανα. Οι λευκές σταγόνες μεταφέρουν το λευκό μποντιτσίτα του πατέρα και οι κόκκινες σταγόνες το κόκκινο μποντιτσίτα της μητέρας.
Καθώς το έμβρυο συνεχίζει την ανάπτυξή του, περνάει από τα στάδια του «ψαριού, της χελώνας και του χοίρου», που αντιστοιχούν στα στάδια των «δίχως άκρα (υδρόβια), με άκρα και κεφάλι (αμφίβια) και αυτών που τρώνε ακάθαρτη τροφή (θηλαστικά)». Λίγο πριν από τη γέννηση ορισμένοι ψυχικοί αέρες που έχουν παραμείνει στατικοί μέσα στο καρδιακό κέντρο του κεντρικού καναλιού αρχίζουν να διαλύονται στα δύο βοηθητικά κανάλια μέσω του κέντρου του αφαλού και βγαίνουν έξω μέσω των ρουθουνιών. Τη στιγμή της γέννησης και κατά την πρώτη αναπνοή, ο πράνα –που είναι η ζωτική ενέργεια της πνοής- αρχίζει να ενεργοποιεί τους αέρες μέσα στο «λεπτοφυές σώμα», αναγκάζοντας το νού να ταυτιστεί με την αισθητηριακή συνείδηση της «ύπαρξης στον κόσμο». Ο πράνα, που μεταφέρει την ουσία του «νού», απαντάται με πέντε κύριες και πέντε δευτερεύουσες μορφές ως «αέρες», οι οποίοι ιππεύουν το λεπτεπίλεπτο δίκτυο των ψυχικών καναλιών ή ναντί και δημιουργούν την άπειρη διάταξη της ανθρώπινης συνείδησης. Η μετακίνηση των λευκών και κόκκινων «σταγόνων» ή ουσίας μέσω του σώματος συνεχίζεται καθώς το παιδί μεγαλώνει. Στην εφηβεία αυτές οι σταγόνες φθάνουν στην πλήρη ωριμότητα, με την έναρξη του θηλυκού έμμηνου κύκλου γύρω στην «ηλιακή» ηλικία των δώδεκα ετών και την αρσενική δημιουργία του σπέρματος γύρω στη «σεληνιακή» ηλικία των δεκαέξι ετών.
Τη στιγμή του θανάτου τα πέντε εσωτερικά στοιχεία της γής, του νερού, της φωτιάς, του αέρα και του διαστήματος, τα οποία διατηρούσαν την ισορροπία του οστέινου ιστού (γή), του αίματος και της υγρασίας (νερό), της θερμότητας και της σύστασης (πύρ), της πνοής (αέρας) και των ανοιγμάτων (διάστημα), αρχίζουν να διαλύονται το ένα μέσα στο άλλο. Καθώς αυτά τα στοιχεία διαλύονται και συγχωνεύονται προς την καρδιά, δημιουργούν τις τέσσερεις πρώτες οραματιστικές εμφανίσεις της διαδικασίας του θανάτου, που μοιάζουν με τρεμουλιαστές οφθαλμαπάτες, καπνό, σπίθες ή πυγολαμπίδες και τρεμάμενη λυχνία. Ύστερα το αιθερικό στοιχείο του διαστήματος διαλύεται μέσα στο έκτο στοιχείο της σοφίας, καθώς ο χονδροειδής εννοιλογικός νούς μαζί με τους διαπεραστικούς αέρες του γίνεται υπερβολικά λεπτοφυής και αρχίζει να εισέρχεται στο κεντρικό κανάλι πάνω στον αέρα «που συγκρατεί τη ζωή». Καθώς αυτός ο λεπτοφυής αέρας αρχίζει να «εισέρχεται, να διαμένει και να διαλύεται» μέσα στο κεντρικό κανάλι, οι παρεμποδοστικοί «κόμποι των καναλιών-τροχών»- οι οποίοι στη διάρκεια της συνειδητής ζωής εμπόδιζαν την είσοδο των αέρων μέσα στο κεντρικό κανάλι –αρχίζουν τώρα να λύνονται. Η λευκή σταγόνα του μποντιτσίτα στην κορυφή της κεφαλής αρχίζει να κατέρχεται προς τη μη καταστρέψιμη σταγόνα στην καρδιά, δημιουργώντας το πέμπτο όραμα της «λευκής εμφάνισης», που μοιάζει με σεληνόφως σε έναν καθαρό φθινοπωρινό ουρανό. Η κόκκινη σταγόνα του μποντιτσίτα στον αφαλό αρχίζει να ανέρχεται προς τη μη καταστρέψιμη σταγόνα , προκαλώντας το έκτο όραμα της «κόκκινης αύξησης», που μοιάζει με το ηλιόφως σε ένα καθαρό φθινοπωρινό ουρανό. Όταν η λευκή και η κόκκινη σταγόνα συγχωνεύονται και περικλείουν πλήρως τη μη καταστρέψιμη σταγόνα, εμφανίζεται το έβδομο οραματιστικό στάδιο της «μαύρης σχεδόν επίτευξης», που μοιάζει με το απόλυτο σκοτάδι ενός φθινοπωρινού νυκτερινού ουρανού. Τέλος, η μη καταστρέψιμη σταγόνα στο κέντρο της καρδιάς ανοίγει. Αποκαλύπτοντας την υπερβολικά λεπτοφυή συνείδηση και τον αέρα της ως «καθαρό φώς του θανάτου», που παρομοιάζει με τον ουρανό ενός καθαρού φθινοπωρινού πρωινού την αυγή. Η συνείδηση του νεκρού, ιππεύοντας τον πολύ λεπτοφυή αέρα που χρησιμεύει σαν όχημά της, αποχωρεί τώρα μέσα απο μία από τις «εννέα πύλες» ή ανοίγματα του σώματος προς την καρμικά ορισμένη περιοχή της επαναγέννησής της. Αυτά τα εννιά ανοίγματα είναι:
(1) πρωκτός (περιοχή της κόλασης)
(2) γεννητικά όργανα (περιοχή των ζώων)
(3) στόμα (περιοχή των πεινασμένω φαντασμάτων)
(4) μύτη (ανθρώπινη περιοχή)
(5) αυτιά (περιοχή των άσουρα)
(6) αφαλός (θεία περιοχή της επιθυμίας)
(7) μάτια (θεία μορφική περιοχή)
(8) κορυφή της κεφαλής (άμορφη θεία περιοχή)
(9) «άνοιγμα του Βράχμα» στην κορυφή της κεφαλής (Ντεβατσάν, η περιοχή του Βούδα Αμιτάμπα).
Στερημένα απο τη συντηρητική ζωτική δύναμη ή συνείδηση, το λευκό και το κόκκινο συστατικό της «ισοβίως μη καταστρέψιμης σταγόνας» στο κέντρο της καρδιάς τώρα χωρίζονται. Το λευκό μποντιτσίτα συνήθως κατέρχεται και εγκαταλείπει το σώμα μέσω των γεννητικών οργάνων και το κόκκινο μποντιτσίτα ανέρχεται και φεύγει μέσω των ρουθουνιών. Η διαδικασία του «κλινικού θανάτου» έχει τώρα ολοκληρωθεί.
Τα οκτώ οραματιστικά σημάδια της διαδικασία του θανάτου εμφανίζονται επίσης αμυδρά κατά τη διάρκεια του ύπνου, κατά τη διάρκεια του οργασμού και της λιποθυμίας, αλλά αυτά τα σχεδόν ασύλληπτα σημάδια δεν αναγνωρίζονται επειδή λείπει η επίγνωση. Αφού αυτά τα σημάδια συναντώνται καθημερινά και δεν αναγνωρίζονται, έπεται ότι και στη διάρκεια της πραγματικής εμπειρίας του θανάτου η συνείδηση νεκρού θα έχει ελάχιστο ή καθόλου έλεγχο πάνω στα τρία μπάρντο της διαδικασίας του θανάτου, της ενδιάμεσης κατάστασης και της μελλοντικής επαναγέννησης.
Οι ασκήσεις της γιόγκα των θεοτήτων του βατζραγιανικού Βουδισμού χρησιμοποιούν υπερβολικά εκλεπτυσμένες τεχνικές δημιουργικού οραματισμού, προκειμένουν να μιμηθούν της επιθανάτια εμπειρία.
(Aπόσπασμα απο το βιβλίο του Ρ. Μπίαρ “Σύμβολα του Θιβετιανού βουδισμού” των εκδόσεων Κέδρος)